2023-04-10 (278 foto's) Vroeg op, want we gaan om 6:00 uur ontbijten zodat we om 7:00 uur klaar staan om opgehaald te worden voor de vogelexcursie in de bergen bij Santiago.
Dat was het plan, maar als het busje er is, verteld de lokale vogelgids dat we niet naar het geplande national park gaan omdat het vandaag gesloten is.
'Ach nee he' verzucht iedereen. Maar dan verteld hij dat hij een plan B heeft, en dat we nog steeds alle geplande vogelsoorten gaan zien.
Plan B is dat we eerst terug rijden naar Valparaiso, en dat we daarvandaan naar het noorden rijden langs moeras, bos en droge gebiedjes en als hoogtepunt eindigen we bij een broedeiland van humboldt pinguins.
Nou dat klinkt dan toch wel goed. We moeten alleen wel 1,5 uur extra rijden terug naar de kust.
Onze eerste stop is vlak buiten Valparaiso, bij een paar interessante rotsen. Het is meer om de benen te kunnen strekken, dan in de verwachting dat we hier al nieuwe soorten kunnen gaan zien.
En toch vinden we hier een nieuwe: een hudsonian whimbrel. Deze is eerder wel door de scope gezien, maar toen zat hij echt veel te ver voor een foto. Nu kunnen we hem mooi in beeld brengen.
Ook een guanay cormorant is nieuw. Nou, dat is een goed begin van de dag.
Na 10 minuten stappen we alweer in het busje en gaan we verder naar een moerasgebied bij laguna Mantagua.
Om 9:30 rijden we het parkeerterrein op. Er is een huisje met een winkeltje en een wc, waar we eerst even gebruik van maken.
Dan volgen we onze gids het park in. Al snel hoort hij een dusky tapaculo in het struikgewas, en we gaan op gepaste afstand staan terwijl hij zijn best doet om de vogel uit de struikjes te lokken. En dat lukt fenomenaal!
Weet je nog? Tapaculo's zijn van die kleine donkere vogeltjes die snel tussen de takken van dichte begroeiing bewegen, en zich bijna niet laten zien. Nou deze is een uitzondering: hij komt uit de begroeiing en gaat geruime tijd (bijna 2 minuten) helemaal vrij op een tak zitten.
En hij zingt onafgebroken zijn lied, zodat we mooie foto's hebben, en een duidelijke geluidsopname.
Verderop komt een tufted tit-tyrant bovenop een bramenstruik zitten. Dit leuke vogeltje met zijn parmantige pluim is een wenssoort van Jolanda dus die wordt daar helemaal blij van.
We lopen verder, en de soorten blijven binnenstromen. Heerlijk, zo gaat het als je met een goede vogelgids op stap bent.
Als er een groepje black-chinned siskin langs komt verteld iemand dat we die al hebben, maar de gids zegt dat hij toch belangrijk is omdat hij mogelijk afgesplitst gaat worden.
Dat kan dan een 'armstoel-soort' worden: dat je thuis in je luie stoel zit en je er ineens een soort bij hebt omdat hij is afgesplitst. Gelukkig maken we altijd van alle vogels een foto.
De gids hoort een spechtje: Het is een klein creme-bruin gestreept spechtje van slechts 15 cm dat verderop in een paar struiken zit. Ja, ja. Die zien we dus niet. Gelukkig laat de striped woodpecker zich dichterbij lokken en gaat in de boom boven ons hoofd zitten. pfff, nu zien we hem wel.
Als we genoeg hebben gezien van de specht lopen we verder naar de natte lagune. Al direct zien we watervogels. Bij een rietkraag probeert de gids om many-colored rush tryant tevoorschijn te laten komen, en al snel verschijnt er een paartje. Wat een mooi gekleurd vogeltje is dat.
Verderop lopen een austral negrito en een buff-winged cinclodes op een stuk drooggevallen veld. Dat is al de 5e cinclodes soort.
En op het water zien we 2 nieuwe meerkoet soorten en een zeldzame eend: black-headed duck. De gids wil al terug naar de bus, maar wij willen toch nog een stukje doorlopen zodat we de vogels wat beter op de foto kunnen krijgen.
Snel doorlopen, en snel foto's maken dan maar. En daarna in een ruk terug nar de bus.
Het is al 12:00 uur en er wordt overlegd of we nu eerst door gaan naar het droge gebied, of dat we eerst willen lunchen. Het is natuurlijk wel zo dat het steeds warmer zal worden, en dat de kans om vogels te zien dan afneemt.
Daarom wordt besloten om eerst naar het droge gebied te gaan, en dan pas te gaan lunchen.
Na een rit van 45 minuten komen we aan bij de droge velden. We hoeven niet ver te lopen als de eerste soort al gehoord wordt: een dusky-tailed canastero. Hij laat zich alleen niet zien.
Helaas herhaalt zich dat met 2 soorten tapaculo die iets verderop ook niet uit het struikgewas willen komen. Alleen moustached turca laat een glimp van zichzelf zien, maar helaas achter een heuveltje zodat alleen de hele lange mensen van de groep dat kunnen zien.
Dat wordt daarna gelukkig weer helemaal goed gemaakt als een chilean tinamou zich laat lokken en tussen de struikjes naar ons toe komt lopen. Als hij van struikje naar struikje loopt kunnen we hem mooi bestuderen.
Inmiddels is het 14:15 en tijd om naar het restaurant te gaan voor de lunch.
We eten bij een enchilada restaurant, een specialiteit van Chili. 1 enchilada is groot genoeg, en de vulling smaakt iedereen goed.
Als we aanstalten maken om terug te gaan naar het busje loopt de chauffeur vast vooruit om de auto open te maken. Dan roept hij iets naar de gids. Wat blijkt? Het zijraam is kapot.
Het glas wordt weggeveegd, en dan wordt snel gecontroleerd of er iets weg is. Gelukkig blijkt alles nog in het busje te liggen, dus daarom vermoeden we dat het raam door steenslag kapot is gegaan.
We stappen in, en rijden in een rustig tempo naar onze laatste bestemming: Isla de Cachagua
Isla de Cachagua is een heel klein eiland vlak voor de kust. Het is een van de weinige plekken waar de humboldt pinguin broedt.
Het eiland is bezaaid met holen waar ze in broeden. Vroeger maakten ze holen in guano, de dikke lagen vogelpoep waar de rotsen vroeger mee bedekt waren. Die guano is door de mens afgegraven om als mest te gebruiken op akkers wereldwijd.
De pinguins zijn daardoor nu aangewezen op kleine stukjes zand tussen de rotsen waardoor hun aantallen sterk zijn teruggelopen.
Behalve de pinguins hopen we ook nog een zeeotter te zien. Aan de noordkant van het eiland is veel kelp, en dat wordt door iedereen afgespeurd op zoek naar een otter. En ja hoor, we zien er een.
Het duurt even voordat iedereen het kleine kopje in het water ziet, maar dan kunnen we hem minutenlang volgen terwijl hij een vis eet, en van het grote eiland naar een kleine rotspartij iets verderop zwemt.
Daar verdwijnt hij tussen de kelp.
Het is 16:30 en de gids vindt het tijd om terug naar Santiago te rijden. Dat is opnieuw ruim 1,5 uur rijden.
Onderweg moet er getankt worden, en dan zien we in een boom achter het tankstation nog een grote groep shiny cowbird's.
Ondanks dat iedereen best moe is, zijn we wel voldaan want vandaag was een geweldige vogeldag.
In het hotel brengen we alle spullen naar de kamer, en dan voor de laatste keer naar het restaurant voor het diner.
Voor we daarna naar de kamer gaan nemen we afscheid van Albert, Gilles en Antoinette. Die reizen morgen op een andere manier terug naar Nederland.
In de kamer pakken we alvast de koffers zoveel mogelijk weer in en na het verwerken van de foto's worden ook de fototassen vliegtuigklaar gemaakt.
Vandaag hebben wij 65 vogelsoorten op de foto gezet. Hiervan zijn er 17 nieuw voor onze levenslijst. Allebei een record voor deze reis; zoals gezegd: een geweldige vogeldag.
Klik op een foto voor een groter beeld.
(Google Map van deze dag)
(bij de foto's staan alle dieren met hun engelse namen omdat de boeken die we gebruiken om ze op te zoeken engelstalig zijn)
Penon de Vida Marina Laguna Mantagua Het droge gebied Isla de Cachagua Tanken
