2023-04-09 (125 foto's) De wekker staat vanmorgen op 5:00 uur, zodat we de laatste spulletjes in de koffer kunnen stoppen voordat ze opgehaald worden. Volgens de instructie moeten we de koffers voor 5:00 uur in de gang zetten, maar als wij ze om 5:30 daar neerzetten zijn ze nog druk met het ophalen van alle koffers, en die van ons worden nog gewoon meegenomen.
Ze worden voor ons naar het terminal gebouw gebracht, zodat we er niet mee hoeven te slepen.
Vanaf het balkon maken we een foto van Valparaiso bij nacht. We kunnen de stad mooi op de steile hellingen (42 stuks) zien liggen. Valparaiso is de grootste havenstad van Chili.
Om 6:00 uur gaat de eetzaal open en wij zijn bij de eersten die naar binnen lopen voor het ontbijt. Onze laatste maaltijd aan boord.
Na het ontbijt gaan we onze 4 rugtassen ophalen uit de hut. 2 foto-rugtassen, 1 rugtasje vol met alle pinguin knuffels voor de kleinkinderen, en 1 rugtasje met de standaard dagtrip spullen die we onderweg nodig denken te hebben.
We gaan in de shackleton lounge zitten met een kopje koffie. Langzaam voegt de rest van de groep zich bij ons. Oscar gaat de paspoorten ophalen bij de receptie en krijgt een brief mee voor de Chileense douane. Dan komt Jose melden dat er vanaf dek 8 inca terns te zien zijn.
Een paar mensen willen wel bij alle rugtassen blijven zitten, dus wij gaan met Jose mee om nog een laatste keer vanaf dek 8 vogels te gaan kijken. Leuk.
Met het ochtendlicht zien we nu ook waarom Valparaiso de meest kleurrijke stad is van Chili.
Als we terug komen in de shackleton lounge zit Albert daar inmiddels ook. Voor hem was de inca tern een wenssoort van de reis, dus we vertellen hem dat hij toch nog snel even naar dek 8 moet. Helaas voor hem zijn de vogels dan niet meer in beeld. Er komt vast nog een kans voor hem.
Om 7:45 uur mogen we van boord. Met een bus worden we naar het terminal gebouw gebracht dat iets verder langs de kade staat. Daar laten we de brief aan de douane zien, en lopen we door naar de wachtruimte waar we onze koffers opzoeken.
We hebben nog 2 uur voordat de taxi's ons komen ophalen, dus we zetten alle koffers van de groep bij elkaar. Marko en Eva blijven bij de kofers in het terminalgebouw terwijl de rest gaat kijken of we langs de kust nog wat leuke vogels kunnen scoren.
De chilean seaside cinclodes staat hoog op de wensenlijst van Willem en Bernard, dus dat wordt ons doel.
We lopen naar buiten, steken de weg over, en komen in een metro station terecht. Daar kunnen we niet doorheen lopen zonder te betalen, en niemand van ons heeft Chileens geld. Wat nu?
Als we terug lopen komt er iemand op ons af die zich voorstelt als een gids, en hij verteld (in het engels) dat we de gratis terminal-bus moeten nemen, die ons naar het begin van het strand met boulevard zal brengen. Daar is een bushalte, en als we terug willen kunnen we daar met diezelfde gratis bus weer terug naar de terminal.
Wow, geweldig. Hij loopt zelfs met ons mee en verteld de buschauffeur (in het spaans) precies wat we willen: vogelen langs het strand. We worden keurig bij de ingang van de boulevard afgezet, en de chauffeur wijst ons de plek aan waar we straks de bus terug kunnen nemen.
Het begin van de boulevard wordt verbouwd, dus dat komt wat rommelig over, maar al snel lopen we op een prachtig aangelegd wandelpad met trappen naar het strand.
In zee staat een afgedankte constructie, die vol zit met rustende zeeleeuwen onderin en vogels bovenop.
We staan ons af te vragen hoe de zeeleeuwen toch zo hoog op het platform komen, als eentje daar een demonstratie van geeft: met een enorme sprong springt hij uit het water op de schuine rand die toch nog ruim 2,5 meter hoog is. Daarvandaan klimmen ze naar het platform.
We wandelen verder, en bij een paar rotsen gaan we zoeken naar de gewenste seaside cinclodes. Er zitten een paar mooie grey gull's, die nieuw zijn voor de reis, maar niet de seaside cinclodes.
In hoog tempo lopen Willem, Bernard en Oscar door naar een flinke partij rotsen die ze verderop zien. Jolanda blijft wat achter om ook wat sfeerplaatjes te maken, en loopt rustig, al speurend verder.
En dan ziet ze bij een klein rotspartijtje een grote, donkere cinclodes. Ze maakt snel een paar foto's en probeert roepend en fluitend de aandacht van de mannen te trekken. Ze trekt een sprintje en als ze ze ingehaald heeft laat ze de foto zien: JA! dat is hem.
Iedereen loopt snel terug naar de vindplek. Gelukkig laat de chilean seaside cinclodes zich mooi zien. Er komt ook een dark-bellied cinclodes bij zitten, zodat we goed het verschil kunnen zien.
Als Albert er bij komt vertellen we hem dat hij ook nog een stukje door moet lopen omdat daar een paar inca terns mooi op de rotsen zitten.
Iedereen is blij met de soorten die we gevonden hebben, en langzaam beginnen we terug te lopen.
Tussen de boulevard en de stad is een strook met afgedankte indistruele gebouwen en een spoor met daarop nog een oude trein. Alles is versierd met graffiti.
De meeste gebouwen staan leeg, maar een enkel gebouw is in gebruik als restaurant of feestlocatie.
Als we weer terug bij de bushalte zijn, wordt de buschauffeur door een lokaal persoon gebeld om hem te vertellen dat er klanten zijn. Terwijl we wachten komt er een groep monk parakeet langs. Leuk, ondanks dat het exoten zijn, vergelijkbaar met de halsbandparkieten bij ons in Nederland.
De chauffeur vraagt (met handen en voeten) of we succes hebben gehad, dus Jolanda laat hem bij het instappen een foto zien van de seaside cinclodes. We krijgen een duimpje omhoog, en hij levert ons netjes af bij de deur van het terminal gebouw.
Onze taxi's blijken iets verlaat te zijn, dus we kunnen nog even gaan zitten.
Er zijn 2 kleine busjes voor ons waar alle bagage in past, en als iedereen zit beginnen we aan de 2 uur durende transfer naar Santiago.
Als we de stad uit zijn zien we een dor en droog landschap. Alleen de wijngaarden en wat velden met gewassen zijn groen omdat daar gesproeid wordt.
Later horen we dat er al 3 jaar achter elkaar grote droogte heerst door La Nina (het meisje).
La Nina en El Nino (de kleine jongen) zijn allebei weerfenomenen die veroorzaakt worden door de zeestroming in de Grote Oceaan voor de westkust van Zuid-Amerika.
In een jaar waarin La Nina optreedt is er relatief sterke opwelling van diep, koud water in dit deel van de oceaan.
Als gevolg is de temperatuur van het oceaanwater voor de kust van Zuid-Amerika een aantal graden lager dan in 'normale' jaren.
Het weer in het oosten van Zuid-Amerika is daardoor droger dan normaal.
De invloed van La Nina is tegengesteld aan die van El Nino. Zo zal het op plaatsen waar het tijdens El Nino heel droog was nu veel regenen en omgekeerd.
Voor 2023 wordt La Nina verwacht, en krijgt deze regio hopelijk weer voldoende regen.
Bij het hotel duurt het even voordat iedereen is ingecheckt. Nadat we de koffers naar de kamer hebben gebracht gaan we in het restaurant lunchen.
Inmiddels is het al 15:00 uur. Een deel van de groep besluit om met een taxi naar een moerasje te gaan. Wij gaan een rondje om het hotel lopen en scoren daarbij toch nog een paar vogels.
Het is hier tropisch warm, en dat is even wennen na 2 weken winterweer. Nadat we uitgebreid gedouchet hebben doen we het even rustig aan.
We hebben met Marko afgesproken om om 17:00 uur de lijst bij te gaan werken. Omdat we dat al 4 dagen niet gedaan hebben zijn we daar wel even mee bezig.
Daarna werkt Jolanda het dagboek nog verder bij.
Om 19:00 uur gaan we eten in het restaurant van het hotel en vervolgens gaan we vroeg naar bed, want morgenochtend worden we vroeg opgehaald voor een volle dag excursie in een natuurgebied bij Santiago.
Vandaag hebben wij 20 vogelsoorten op de foto gezet. Hiervan is er 1 nieuw voor onze levenslijst.
Klik op een foto voor een groter beeld.
(Google Map van deze dag)
(bij de foto's staan alle dieren met hun engelse namen omdat de boeken die we gebruiken om ze op te zoeken engelstalig zijn)
