2023-03-28 (144 foto's) We pakken onze koffers weer in en gaan dan naar de ontbijtzaal. Daar staat een uitgebreid buffet met heel veel keus. We laten het ons goed smaken.
Om 9:00 uur leveren we de grote koffers in en krijgen een mooie roze stikker waar we ons hutnummer op schrijven. De koffers worden naar de hut gebracht, zodra het schip binnen is.
We lopen naar buiten het witte winter wonderland in. De sneeuw is blijven liggen, en het contrast met de herfstkleuren van de bomen is prachtig.
Langs de weg staat een lupine met de bloem nog in knop, en daarop sneeuw. Dat had de plant nog niet verwacht.
We gaan een wandeling rond het hotel maken in de hoop op wat bosvogels. We komen langs de weg een groep austral thrush tegen, die vanaf de berg naar beneden aan het gaan is, waar minder sneeuw ligt.
Ze gaan mooi bovenop de boomtakken in het zonnetje zitten.
Daarna lopen we het bos achter het hotel in. Het is er mooi, maar wel erg stil. Er komt heel even een klein groepje zangvogeltjes langs, maar die zijn veel te vlug voor onze camera.
Vanuit de hotelkamer had Oscar al een paar keer een chimango caracara zien vliegen, en als we weer dichter bij het hotel komen, zien we er 2 in de bomen zitten. Die zijn groter, en minder vlug.
Om 9:45 staan we net als iedereen in de lobby. We worden naar de 3 bussen geleid die voor ons klaarstaan, en waarmee we de excursie naar het Tierra del Fuego natinal park gaan maken.
In een traag tempo in verband met de sneeuw gaan we op weg. Onderweg zien we mooie vergezichten en bijzondere bossen.
Er wordt verteld waarom dit eiland Terra del Fuego (vuurland) heet: toen de Europese ontdekker Ferdinand Magellaan met zijn schip de straat van Magellaan invoer, zag hij overal vuren op de eilanden branden.
Dit waren de vuren van de oorspronkelijke bewoners van deze eilanden, de Yahgan. De Yahgan leefden in kleine familiegroepen, en iedere groep onderhield dag en nacht zijn eigen vuur zodat het bleef branden.
Ruim 1,5 uur blijft de bus doorrijden, net zolang tot we aan het eind van de Panamericana Pacifico Longitudinal highway zijn. Dit is echt het einde van de wereld, en voor veel mensen een hoogtepunt om die te bereiken.
We lopen de bus uit, met de mededeling dat we binnen 20 minuten weer terug moeten zijn, want dan gaat de bus alweer weg. 'enjoy the scenery' . Leuk, maar wij kwamen om vogels te spotten, en daar is 20 minuten veel te weinig tijd voor!
Enigszins in shock hierover, lopen we over het plankier dat uitzicht geeft op zee. In de gauwigheid spotten we toch nog wat vogels, waarvan de dark-bellied cinclodes en de dark-faced ground-tyrant de belangrijkste zijn.
We worden weer snel de bus in geloosd, en we gaan terug richting Ushuaia. Bij een groot zoetwatermeer mogen we weer de bus uit, nu zelfs maar voor 15 minuten. Jolanda is inmiddels redelijk in paniek door deze gang van zaken: zijn we in een geweldig mooi natuurgebied met vele bijzondere vogels, mogen we in totaal maar 35 minuten er doorheen lopen!
Want: we moeten op tijd terug zijn in Ushuaia, waar een BBQ-lunch voor ons is geregeld. We hadden als vogelgroep er beter zelf met eigen vervoer en een picknicklunch op uit kunnen gaan. Maar ja, dit soort leermomenten horen wel bij een try-out reis.
Om 13:00 uur zijn we volgens schema weer terug in Ushuaia. In het restaurant krijgen we eerst een voorafje, en daarna lopen obers rond met grote dienbladen vlees, waar je zoveel als je op kunt kan pakken. Op de bar staan salades waar je uit kan kiezen.
Na de lunch worden we om 15:00 met de bus naar het schip de Ocean Victory gebracht dat inmiddels aan de pier ligt.
Bij het inchecken wordt eerst de coronavaccinatiestatus nagekeken, en daarna de paspoorten. We krijgen een scheepspaspoort. Dit paspoort moeten we telkens als we het schip verlaten of binnenkomen laten scannen, zodat altijd bekend is wie er aan boord is.
We gaan naar onze hut, nummer 430. Daar staan onze grote koffers al voor ons klaar. Het is een categorie-C hut met een balkon. Oscar gaat de gps-logger in een ipad waterdichte hoes aan het balkon vastmaken.
Met deze logger gaan we de reis van de Ocean Victory vastleggen.
Speciaal hiervoor hebben we ook een powerbank bij ons, die samen met de logger in de hoes past, zodat de logger bijgeladen kan worden terwijl hij gewoon zijn werk kan doen. En als de powerbank wordt opgeladen gebruikt de logger zijn eigen batterij.
Inmiddels worden we in de Shackleton Lecture Lounge verwacht waar we een welkomst speech krijgen. Al het management personeel wordt voorgesteld zodat we weten met welke vraag je bij wie terecht kan en tot slot krijgen we safety instructies.
Iedereen moet zijn zwemvest uit de hut halen. We moeten een safety-drill uitvoeren. Vanuit de Shackleton Lecture Lounge lopen we met het zwemvest in de hand in een rij, met de hand op de schouder van je voorganger, naar het dek met de reddingsboten.
Daar doen we de zwemvesten aan, en krijgen we nog wat instructies. Na deze verplichte security oefening mag iedereen gaan doen wat hij wil.
We brengen de zwemvesten terug naar de hut, en gaan naar dek 8, het hoogste bereikbare punt, waar je een mooi uitzicht hebt vanaf de voorkant van het schip.
We liggen nog steeds vast aan de pier, en we maken nog maar weer wat foto's van de haven. Bij thuiskomst blijkt dat niet verkeerd te zijn geweest: op een van de foto's ontdekken we een paar magellanic oystercatcher's. Een soort die we verder niet meer tegenkomen.
Om 18:30 gaan we eindelijk varen. We hebben dan nog een uur voordat het te donker is.
We zien bekende vogels, maar wel nieuw gedrag: Een southern giant-petrel gaat achter een opvliegende black-browed albatross aan, en botst pontificaal op de albatross. Waarschijnlijk probeert hij voedsel uit de krop van de albatross te stelen.
En Oscar weet nog een nieuwe soort vast te leggen: een northern giant-petrel. Deze ziet er lichter van kleur uit, en de punt van de snavel is donkerder dan de southern giant-petrel, welke een lichtgroene snavelpunt heeft.
Om 19:20 wordt er BLOW geroepen. We zien meerdere blows, of pluimen, wat betekent dat er een walvis zwemt die na zijn duik door zijn spuitgat uitademt en daarna verse lucht inademt.
Aan de vorm, hoogte en tijdsduur van zo'n pluim kan een ervaren walvisspotter al zien om welk dier het gaat. Het lijkt hier om een groep van zo'n 7 tot 8 dieren te gaan. Gedurende 5 minuten zien we meerdere pluimen, rugvinnen en staarten van . . . humpback whales.
In hetzelfde stuk water zwemmen ook dolfijnen. Daar zit vast veel vis. Deze waarnemingen zijn een leuk slot van deze dag.
Inmiddels is het donker, en gaan we naar de eetzaal voor het diner. Bij de ingang staan borden uitgestald met daarop de keuzes waar we vanavond uit kunnen kiezen. Alles zier er gekruid uit, dus engszins bezorgd vragen we naar de mogelijkheid voor ongekruid eten, zonder ui en sausjes.
Voor vanavond wordt er een kipfilet geregeld, en voor de rest van de reis wordt afgesproken dat Oscar al bij de lunch gaat kiezen wat hij 's avonds wil eten. Dan wordt vervolgens die keuze klaargemaakt zonder kruiden. Dat werkt heel goed voor alle partijen.
Na het avondeten gaan we met de groep de lijst doen. Daar blijkt maar minimaal enthousiasme voor te zijn, zodat uiteindelijk alleen Marko en Jolanda de lijst gaan bijhouden.
Daarna gaat Jolanda wassen. We hebben een elastieken waslijn bij ons en voor het eerst een oprolbare wasemmer. Ze zet de emmer in de douche, en vult hem zo gemakkelijk met warm water. Dat werkt prima zo, een goed uitbreiding van onze vakantieuitrusting.
Vandaag hebben wij 25 vogelsoorten op de foto gezet. Hiervan zijn er 6 nieuw voor onze levenslijst.
Klik op een foto voor een groter beeld.
(Google Map van deze dag)
(bij de foto's staan alle dieren met hun engelse namen omdat de boeken die we gebruiken om ze op te zoeken engelstalig zijn)
