Caribbean dag 8, Panamakanaal





Als je hieronder op een van de kleine foto's klikt, krijg je het grote exemplaar te zien. (Met BACK/TERUG/VORIGE van je browser ga je vanaf die foto terug naar deze pagina)
Donderdag, 26 oktober. Vandaag gaan we vanaf 05:00 uur door het Panamakanaal.
Het Panamakanaal is een ruim 81 km lang kanaal door de landengte van Panama in een ruwweg noord zuid richting. Het verbindt de Atlantische Oceaan met de Grote Oceaan. Om van zeeniveau naar het niveau van Gatun Lake te komen, moeten we door 3 grote sluizen. We kunnen vandaag extra vroeg (05:00) ontbijten, zodat we de hele transitie door de sluizen aan dek kunnen zien en beleven. Deze transitie zal 2 uur duren.
Als cruiseschip hebben we voorrang op de vrachtboten. Zodra het licht is, zijn wij dan ook de eersten die door de kanaal piloot boten naar de sluis gebracht worden.
De pilootboot duwt ons tegen de kade van sluis-1 aan. Hier kun je een Google Map zien van deze lokatie
Links en rechts zie je dat het kanaal echt in de jungle is uitgegraven.
Dat zijn de sluizen. Op alle buitendekken kun je de navigator horen, die precies verteld wat er gebeurt, en ook een stukje geschiedenis. Er staan ook stoelen en tafels met zoete broodjes en koffie & thee klaar.
Op de kade staan de donkey's klaar. Deze sterke treintjes zullen ons door de sluizen begeleiden, zodat we exact recht blijven.
Er worden er 3 per kant vastgebonden.
Dit is "Frencheman's cut". Dit is de eerste poging om een kanaal te maken in 1880 door Fransman Ferdinand de Lesseps. De fransen probeerden op zeeniveau een kanaal te maken, maar moesten hun poging door ziekte en tegenslag staken.
Een blauwvoet pelikaan op de kade.
In 1904 probeerden de Amerikanen opnieuw om een kanaal te maken. Ook zij hadden last van ziektes. Door de prioriteit te verleggen naar muggenbestrijding & hygiënische omstandigheden voor de arbeiders, is het project geslaagd. In 1914 werd het kanaal geopend onder de slagzin "A man, a plan, a canal: Panama", die als je hem achterstevoren leest hetzelfde is (een palindroom dus) Het kanaal en zijn inkomsten is van Amerika geweest tot 31-12-1999. Toen werd het overgedragen aan Panama.
Het rangeerterrein aan het begin van de sluizen.
2 watertorens in de verte. Je ziet het vocht uit de jungle opstijgen door de sterke zon.
De treinen rijden op een tandradspoor.
Per sluis is een flink hoogteverschil. Het water dat nodig is om het niveau in de sluis omhoog te brengen naar het niveau van de volgende sluis komt uit Gatun Lake. Dit kunstmatige meer is een groot voorraadbassin voor de sluizen. Toch word er op deze manier te veel zoetwater in de Caribische zee geloost. Men gaat daarom bij de nieuwe, bredere sluizen die gebouwd gaan worden het water hergebruiken.
De sluizen gaan achter ons dicht.
Als we op het volgende niveau zijn, gaan de deuren open, ...
... en varen we op eigen kracht de volgende sluis in.
Naast ons ligt een "panamax". Dat is een schip met de maximale lengte, breedte en diepte om door de sluizen te kunnen varen.
Achter ons wordt het volgende schip naar de kade geleid. Zodra de 1e sluis leeg is, kan hij daar in varen. ' s morgens worden alle scheepsbewegingen naar boven, naar Gatun Lake afgehandeld, 's middags gaat het naar beneden, naar de Caribische zee.
We zijn bijna in de 2e, middelste sluis. Links zie je het bezoekerscentrum, waar we later naar toe gaan, rechts het sluisgebouw.
een paar statistieken: 7 januari 1914 is de eerste volledige transit over het kanaal uitgevoerd door de drijvende kraan Alexander le Valley. 14 augustus 1928 heeft Richard Halliburton 36 cent tol betaald om zwemmend het Panamakanaal over te steken. Hij heeft er 10 dagen over gedaan. In januari 2000 is een record tolbedrag van $ 184.114,80 betaald. De tol wordt bepaald door de lengte van het schip, en het soort lading * netto ton.
De sluisdeuren naar de laatste sluis gaan open.
Een vuurtoren naast de sluizen.
Er zijn 40 sluisdeuren, allemaal nog uit 1914. Elke 15 tot 20 jaar worden ze in een droogdok gereviseerd. De grootste en zwaarste sluisdeuren zijn aan de kant van de Pacific: 25 meter hoog, 730 ton zwaar.
Sommige sluisdeuren zijn dubbel uitgevoerd als veiligheidsmaatregel. Onder geen beding mag er een open verbinding ontstaan tussen Gatun Lake en de Caribische oceaan.
Om door de sluizen te mogen, moet je een jaar van te voren reserveren EN betalen.
Een zwaluw op de lampen. Ik zie ook mosgroene en felgroen gekleurde papagaaien langsvliegen. Feitje: in 1963 begon de 24 uurs 7 dagen per week operatie, na installatie van nieuwe verlichting.
We zijn door de laatste sluis heen ...
... en varen Gatun Lake op. Dit meer is ontstaan na de aanleg van Gatun dam in 1907-1913 in de Chagres rivier.
Hiervandaan heb je een overzicht over het sluizencomplex.
Om 08:30, op Gatun Lake gaan we van boord voor onze excursie. Met de tenders worden we naar de wal gebracht. Terwijl wij het tropisch oerwoud gaan bekijken, zal de MS Amsterdam teruggaan door de locks, en in Colon op ons wachten.
De tender wordt bestuurd door een quartermaster. Dat is een ervaren schipper, met jarenlange ervaring als stuurman, ook op het grote schip.
Bij het aan land gaan, zien we direct deze zilverreiger.
We gaan allereerst naar het bezoekerscentrum van de Panama sluizen. Dit was de eerste "donkey": een kolengestookte locomotief.
Het ultieme bewijs dat we in het Panamakanaal geweest zijn.
Vanaf het hoge, beschutte observatiedek kunnen we de gang van zaken in het kanaal bekijken, terwijl iemand via de luidspreker uitleg geeft.
Dit is het hoogteverschil per schutsluis. Over de sluisdeuren heen is een wandelpad.
Een pilootbootje moet naar Gatun Lake.
Alle elementen die samen de Panama sluizen vormen bij elkaar: sluisdeuren, sluisgebouw, toren, locomotief.
De vlag van Panama. Hij hangt halfstok omdat het een herdenkingsdag is van een overleden president.
De nieuwe elektrische locomotief.
Nu is het tijd om het oerwoud te bekijken. Wat al direct opvalt, zijn de grote hoeveelheid epifyten die op de bomen leven.
Ineens stopt de bus. Boven de weg, in een boom hangt ...
... een drietenige luiaard.
Verderop zit deze groep gieren in een grasveld naast een school.
We gaan met een bootje voor een ecotour Gatun Lake op. En in een regenwoud is het natuurlijk niet vreemd als het regent.
In de bomen hangen grote orchideeen Helaas bloeit deze niet.
Dit is een valse orchidee. Het is namelijk geen epifyt, maar een parasiet.
Door de regenbui is deze mooie vlinder in het water terecht gekomen. De gids vist hem op, en legt hem te drogen.
Deze roofvogel leeft van de enorme hoeveelheid slakken die in het meer voorkomen. Hij heeft hiervoor een slanke, gekromde snavel.
Een mooie zwarte vogel. We zien ook nog een toekan en een king lizzard. (allebei te snel voor de foto).
Nog een luiaard, die in de vork van een boom lui zit te zijn.
de bladeren van de bomen worden in de strijd om het zonlicht heel groot. In het midden zit een onooglijk bloemetje.
Bij onze ecotour hoort ook een bezoek aan de Embera indianen.
Ze zijn een kano aan het maken.
En ik vermoed dat de boom voor de kano hier gekapt is.
We worden verwelkomd in Amborromia ...
... met traditionele muziek
Een stel kinderen bekijken die rare toeristen.
We gaan allemaal naar een centrale ruimte, eigenlijk niks meer als een groot rieten dak. De Chief verteld het e.e.a. over de traditionele kleding die ze aan hebben. De meisjes hebben topjes versierd met metalen schijfjes die ze bij feestelijke gelegenheden dragen. Zo werden de eerste ontdekkingsreizigers op het strand met zang en dans ontvangen. Toen de ontdekkingsreizigers dit ten noorden van Peru voor het eerst zagen, werd de kust "Costa Rica" genoemd, omdat ze dachten dat de inwoners wel heel rijk moesten zijn, als ze munten aan hun kleding maakten.
Daarna verteld hij hoe de souvenirs gemaakt worden. Van dit geverfde gras ...
wordt dit soort vlechtwerk gemaakt. Ze maken ook heel fraai houtsnijwerk van ijzerhout. Dat is heel zwaar en hard hout.
Dan volgt een dans demonstratie ... Normaal hebben de dames een bloot bovenlijf, maar omdat wij met een Amerikaans gezelschap zijn, is het bovenlijf zedig bedekt.
... begeleid door de muziekband.
Ter afsluiting worden wij uitgenodigd om mee te doen.
We krijgen nu tijd om souvenirs uit te zoeken ...
... en een beetje in het dorp rond te lopen. De huizen staan op palen, zodat er geen slangen en termieten naar binnen kunnen komen.
Rond het huis scharrelen kippen rond. 's Nachts worden ze opgesloten in een kooi onder het huis, zodat ze beschermd zijn tegen roofdieren.
Achter Oscar kun je het dak van de centrale ruimte zien.
De nesten die je aan de takken van deze boom ziet hangen, zijn termietennesten. Hierna gaan we met de boot en de bus naar Colon, om weer aan boord van de MS Amsterdam te gaan.
Bij de grote ontvangstterminal, waar de boot inmiddels is aangemeerd, worden dansdemonstraties gegeven. Eerst door deze mooi uitgedoste kinderen ...
daarna door de volwassenen.
En ook hier wordt gevraagd om mee te dansen.
Als we verder lopen, blijkt er in de terminal een grote cruise markt te zijn. Hier kun je ook producten van de indianen kopen, zoals kunstige miniatuur snijwerkjes uit een agua zaad. Hier ligt de zaadbol, met daarvoor een losse, onbewerkte en halfbewerkte noot. Die noten zijn heel hard, waardoor er zo'n 20 uur werk in 1 miniatuur gaat zitten. Rechts zie je de eindproducten.
Hier kunnen we de indianen in hun echte traditionele kleding bewonderen: donkere tatoeages en kettingen. Veel meer is het niet.
Als we in onze hut komen, wacht deze verrassing op ons: een bedankje omdat we gister bij de wijnproeverij geweest zijn.
Om 18:00, als het al donker is, varen we weg.





Terug naar de overzicht-tabel

---

terug naar dag 7, op zee     verder naar dag 9, Costa Rica