Vakantie oktober 2006 in de Caribbean

Caribbean dag 5, Willemstad op Curaçao

Als je hieronder op een van de kleine foto's klikt, krijg je het grote exemplaar te zien.
(Met BACK/TERUG/VORIGE van je browser ga je vanaf die foto terug naar deze pagina)

Maandag 23-10. Vandaag meren we om 12:00 aan in de haven van Willemstad, Curaçao.
Het is licht bewolkt, 29 °C. Om 22:00 is de afvaart.

De originele bewoners, de Caiquetios, werden ook hier verdreven door de Arawak indianen.
In 1499 werd Curaçao door de Spanjaarden geclaimd. De inheemse bevolking werd vervolgens afgevoerd als slaven.
De Spaanse emigranten gingen vanaf 1527 sinaasappels verbouwen.
Helaas wilden de vruchten in dit klimaat niet zoet worden, maar bleven bitter.
Waarschijnlijk per ongeluk gingen sommige vruchten gisten, waarna men er een likeur van stookte.
Dit is de welbekende "blue Curaçao" geworden.
In 1634 werden de Nederlanders eigenaar van Curaçao.
Willemstad is in 1643 door de Hollanders gesticht, en heeft dan ook een duidelijk Hollandse bouwstijl.
Tot op de dag van vandaag is Curaçao onderdeel van het Nederlandse Koninkrijk.

We staan vroeg (06:00) op om vanaf ons balkon de zonsopkomst boven zee te kunnen zien.

Om 08:30 varen we langs het industriegebied van Curaçao met een heleboel olietanks.

Pas na de lunch liggen we voor anker. Vanaf het bovendek heb je een mooi uitzicht over Willemstad.

We worden in het engels welkom geheten...

... en kunnen we via de loopplank aan wal.

maar er is wel een Nederlandse vlag.

Onder een groot tentdak moeten we wachten tot alle excursiegroepjes compleet zijn.
Vlak achter mij zie je de MS Amsterdam aan de kade liggen.

Er zij ook al gelijk souvenirstalletjes. Nadat we de afgelopen dagen steeds in het engels hebben moeten praten, is het een aparte ervaring om nu weer in het Nederlands tegen de lokale mensen te kunnen praten.

Ze hebben leuke miniaturen van de in zuurstokkleuren geschilderde huizen van Willemstad.

Wij hebben als excursie de Countrydrive uitgekozen. Dat is een bustocht naar de noordwestpunt van het eiland in een oude bus met gebrekkige airco.
We stoppen bij een hutje waarin de vrije slaven vroeger woonden. Het heeft slechts 1 kamer, met een Hollandse, dubbele deur.
Eromheen staat een (zeer effectieve) heg van orgelpijpcactussen om de kippen en geiten binnen te houden.

De houtoven staat een stukje van het huis vandaan.

De grond bestaat uit koraal dat door vulkanen omhoog geduwd is. De begroeiing bestaat uit cactussen en doornig struikgewas met oppervlakkige wortels en veel luchtwortels.
Omdat er geen ondergronds water is, nemen de planten het regenwater zo snel mogelijk op, liefst al voor het de grond raakt en daarin verdwijnt.

De volgende stop is "westpunt", het National park "Shete Boka".

Langs het pad naar de zee zit deze hagedis.

Hier is een grottenstelsel dat de zee uit het land heeft geslagen. Dat proces is nog steeds in volle gang.

Een hagedis is het symbool van Curaçao, en ook van dit natuurpark.
De hagedis wordt door de lokale vrouwen veelal voor hun mannen klaargemaakt omdat het een natuurlijk soort viagra zou zijn.

Dit is een close-up van de rotsen. Je kunt heel goed de structuur zien van het koraal, waaruit de rotsen zijn opgebouwd.
De zeebodem is door vulkanen omhoog geduwd, en heeft zo het eiland gevormd.

Vanaf de grotten wandelen we het plateau op dat er boven ligt.
Op deze foto zie je de schaarse, lage begroeiing van dit gebied. Op de achtergrond de St. Christoffelberg, met 372 m de hoogste berg op Curaçao.

De zee slaat met hoge golven tegen de rotsen. prachtig natuurgeweld.

Oscar maakt met veel geduld de foto met de hoog opspattende golf.

Tussen de rotsen groeien alleen wat korstmossen en vetplantjes.

De kust is hier rotsig, scherp, en maakt het eiland aan de noordkust onbenaderbaar.

Na westpunt, rijden we langs de zuidkust terug. Hier liggen veel natuurlijke baai en inhammen, zoals deze met een klein strandje.

Naast het parkeerterrein heeft iemand vogelvoer gehangen. Deze fel gekleurde vogel komt daar wat halen.

In de baai is het prachtig, rustig water.

Op de orgelpijpcactussen zit een koppeltje parkietjes.

De bomen zijn door de waterschaarste langzame groeiers met een heel harde stam: Een bijl breekt er op.

Als we verder rijden, komen we langs de zoutpannen. Normaal zijn hier veel flamingo's, maar vandaag even niet.
Uit deze zoutpannen werd zout gewonnen voor de haringvangst in Nederland. Er werkten veel slaven in dit bedrijf.
De slavenopstand die uitmondt in de bevrijding van alle slaven in 1863 begint hier.
Het bijbehorende landhuis staat al jaren leeg, omdat het er zou spoken.

Na de busrondrit gaan we Willemstad verkennen.
Dit is het meest typerende plaatje van Willemstad: De pontonbrug over de Sint Annabaai, met daarachter de zuurstokkleurige "Amsterdamse" grachten pandjes.

Het gouverneurs paleis. Nog steeds de regeringszetel van het Nederlandse Antillen gouvernement.

De Koningin Emmabrug uit 1939 is een drijvende brug, die 20 keer per dag opzij vaart, om de grote zeeschepen door te laten gaan naar de haven.
Die haven is vanuit zee onzichtbaar. Dit feit was 1 van de redenen dat Nederland Curaçao wilde hebben. Piraten kunnen vanuit zee niet zien hoeveel schepen er in de haven aangemeerd zijn.

Deze kanonnen moesten vroeger de havenmond beschermen tegen piraten, en in de oorlog met Engeland en Spanje.
Op de achtergrond de nieuwe brug.

De fregatvogel wordt ook wel de piraat onder de zeevogels genoemd. Hij steelt bijna al zijn eten van andere vogels, omdat zijn verenpak niet waterafstotend is.

Langs de Ruyterkade liggen de schepen van de "drijvende markt". Alle soorten groenten en fruit zijn hier te koop.

Pas aan de achterkant van de markt valt het op dat de marktkramen allemaal boten zijn

Omdat de huizen gebouwd zijn van het plaatselijke gesteente, kun je de koraalstructuren ook zien in de (kale) muren van Fort Amsterdam.

Mooie klokgevel, met wat extra krullen en pastel kleurtje.

Een groot zeeschip dat uit de fabriekshaven vaart richting zee. De nieuwe brug is hoog genoeg voor alle scheepvaart.
De enige industrie die hier is, is de olieraffinaderij. Deze was vroeger van Shell. Shell was toen de werkgever van het eiland, en gaf het hele sociale leven van de eilanders vorm.
Toen de raffinaderij te oud werd, is hij voor Fl 1,- verkocht aan Curaçao. Nu wordt hij verhuurd aan een oliemaatschappij uit Venezuela.

De koningin Emmabrug vaart opzij om het grote schip door te laten...

...en daarom worden er kleine bootjes ingezet om de voetgangers over de baai heen te zetten.

Met de avondzon worden de kleuren van Willemstad nog mooier.

In een restaurant van Oranjefort zit deze papegaai, om de toeristen te lokken.

Om 21:00 uur moeten we aan boord zijn. We zijn precies op tijd.

Dit is onze wijnober. Hij geeft ons elke avond een andere fles wijn om te proberen. Ze worden steeds beter. Vooral de Californische wijn is erg lekker.

Dit is het hulpje van onze ober. Hij brengt alle schalen van en naar de keuken. Hij lijkt wel een beetje op een pitdroid.

De officieren flamberen ons nagerecht: Crêpes Suzette. En dat is toevallig mijn favoriete toetje.

Terug naar de overzicht-tabel
terug naar dag 4, op zee verder naar dag 6, Oranjestad op Aruba

Als je hieronder op een van de kleine foto's klikt, krijg je het grote exemplaar te zien. (Met BACK/TERUG/VORIGE van je browser ga je vanaf die foto terug naar deze pagina)
Maandag 23-10. Vandaag meren we om 12:00 aan in de haven van Willemstad, Curaçao. Het is licht bewolkt, 29 °C. Om 22:00 is de afvaart.
De originele bewoners, de Caiquetios, werden ook hier verdreven door de Arawak indianen. In 1499 werd Curaçao door de Spanjaarden geclaimd. De inheemse bevolking werd vervolgens afgevoerd als slaven. De Spaanse emigranten gingen vanaf 1527 sinaasappels verbouwen. Helaas wilden de vruchten in dit klimaat niet zoet worden, maar bleven bitter. Waarschijnlijk per ongeluk gingen sommige vruchten gisten, waarna men er een likeur van stookte. Dit is de welbekende "blue Curaçao" geworden. In 1634 werden de Nederlanders eigenaar van Curaçao. Willemstad is in 1643 door de Hollanders gesticht, en heeft dan ook een duidelijk Hollandse bouwstijl. Tot op de dag van vandaag is Curaçao onderdeel van het Nederlandse Koninkrijk.
We staan vroeg (06:00) op om vanaf ons balkon de zonsopkomst boven zee te kunnen zien.
Om 08:30 varen we langs het industriegebied van Curaçao met een heleboel olietanks.
Pas na de lunch liggen we voor anker. Vanaf het bovendek heb je een mooi uitzicht over Willemstad.
We worden in het engels welkom geheten...
... en kunnen we via de loopplank aan wal.
maar er is wel een Nederlandse vlag.
Onder een groot tentdak moeten we wachten tot alle excursiegroepjes compleet zijn. Vlak achter mij zie je de MS Amsterdam aan de kade liggen.
Er zij ook al gelijk souvenirstalletjes. Nadat we de afgelopen dagen steeds in het engels hebben moeten praten, is het een aparte ervaring om nu weer in het Nederlands tegen de lokale mensen te kunnen praten.
Ze hebben leuke miniaturen van de in zuurstokkleuren geschilderde huizen van Willemstad.
Wij hebben als excursie de Countrydrive uitgekozen. Dat is een bustocht naar de noordwestpunt van het eiland in een oude bus met gebrekkige airco. We stoppen bij een hutje waarin de vrije slaven vroeger woonden. Het heeft slechts 1 kamer, met een Hollandse, dubbele deur. Eromheen staat een (zeer effectieve) heg van orgelpijpcactussen om de kippen en geiten binnen te houden.
De houtoven staat een stukje van het huis vandaan.
De grond bestaat uit koraal dat door vulkanen omhoog geduwd is. De begroeiing bestaat uit cactussen en doornig struikgewas met oppervlakkige wortels en veel luchtwortels. Omdat er geen ondergronds water is, nemen de planten het regenwater zo snel mogelijk op, liefst al voor het de grond raakt en daarin verdwijnt.
De volgende stop is "westpunt", het National park "Shete Boka".
Langs het pad naar de zee zit deze hagedis.
Hier is een grottenstelsel dat de zee uit het land heeft geslagen. Dat proces is nog steeds in volle gang.
Een hagedis is het symbool van Curaçao, en ook van dit natuurpark. De hagedis wordt door de lokale vrouwen veelal voor hun mannen klaargemaakt omdat het een natuurlijk soort viagra zou zijn.
Dit is een close-up van de rotsen. Je kunt heel goed de structuur zien van het koraal, waaruit de rotsen zijn opgebouwd. De zeebodem is door vulkanen omhoog geduwd, en heeft zo het eiland gevormd.
Vanaf de grotten wandelen we het plateau op dat er boven ligt. Op deze foto zie je de schaarse, lage begroeiing van dit gebied. Op de achtergrond de St. Christoffelberg, met 372 m de hoogste berg op Curaçao.
De zee slaat met hoge golven tegen de rotsen. prachtig natuurgeweld.
Oscar maakt met veel geduld de foto met de hoog opspattende golf.
Tussen de rotsen groeien alleen wat korstmossen en vetplantjes.
De kust is hier rotsig, scherp, en maakt het eiland aan de noordkust onbenaderbaar.
Na westpunt, rijden we langs de zuidkust terug. Hier liggen veel natuurlijke baai en inhammen, zoals deze met een klein strandje.
Naast het parkeerterrein heeft iemand vogelvoer gehangen. Deze fel gekleurde vogel komt daar wat halen.
In de baai is het prachtig, rustig water.
Op de orgelpijpcactussen zit een koppeltje parkietjes.
De bomen zijn door de waterschaarste langzame groeiers met een heel harde stam: Een bijl breekt er op.
Als we verder rijden, komen we langs de zoutpannen. Normaal zijn hier veel flamingo's, maar vandaag even niet. Uit deze zoutpannen werd zout gewonnen voor de haringvangst in Nederland. Er werkten veel slaven in dit bedrijf. De slavenopstand die uitmondt in de bevrijding van alle slaven in 1863 begint hier. Het bijbehorende landhuis staat al jaren leeg, omdat het er zou spoken.
Na de busrondrit gaan we Willemstad verkennen. Dit is het meest typerende plaatje van Willemstad: De pontonbrug over de Sint Annabaai, met daarachter de zuurstokkleurige "Amsterdamse" grachten pandjes.
Het gouverneurs paleis. Nog steeds de regeringszetel van het Nederlandse Antillen gouvernement.
De Koningin Emmabrug uit 1939 is een drijvende brug, die 20 keer per dag opzij vaart, om de grote zeeschepen door te laten gaan naar de haven. Die haven is vanuit zee onzichtbaar. Dit feit was 1 van de redenen dat Nederland Curaçao wilde hebben. Piraten kunnen vanuit zee niet zien hoeveel schepen er in de haven aangemeerd zijn.
Deze kanonnen moesten vroeger de havenmond beschermen tegen piraten, en in de oorlog met Engeland en Spanje. Op de achtergrond de nieuwe brug.
De fregatvogel wordt ook wel de piraat onder de zeevogels genoemd. Hij steelt bijna al zijn eten van andere vogels, omdat zijn verenpak niet waterafstotend is.
Langs de Ruyterkade liggen de schepen van de "drijvende markt". Alle soorten groenten en fruit zijn hier te koop.
Pas aan de achterkant van de markt valt het op dat de marktkramen allemaal boten zijn
Omdat de huizen gebouwd zijn van het plaatselijke gesteente, kun je de koraalstructuren ook zien in de (kale) muren van Fort Amsterdam.
Mooie klokgevel, met wat extra krullen en pastel kleurtje.
Een groot zeeschip dat uit de fabriekshaven vaart richting zee. De nieuwe brug is hoog genoeg voor alle scheepvaart. De enige industrie die hier is, is de olieraffinaderij. Deze was vroeger van Shell. Shell was toen de werkgever van het eiland, en gaf het hele sociale leven van de eilanders vorm. Toen de raffinaderij te oud werd, is hij voor Fl 1,- verkocht aan Curaçao. Nu wordt hij verhuurd aan een oliemaatschappij uit Venezuela.
De koningin Emmabrug vaart opzij om het grote schip door te laten...
...en daarom worden er kleine bootjes ingezet om de voetgangers over de baai heen te zetten.
Met de avondzon worden de kleuren van Willemstad nog mooier.
In een restaurant van Oranjefort zit deze papegaai, om de toeristen te lokken.
Om 21:00 uur moeten we aan boord zijn. We zijn precies op tijd.
Dit is onze wijnober. Hij geeft ons elke avond een andere fles wijn om te proberen. Ze worden steeds beter. Vooral de Californische wijn is erg lekker.
Dit is het hulpje van onze ober. Hij brengt alle schalen van en naar de keuken. Hij lijkt wel een beetje op een pitdroid.
De officieren flamberen ons nagerecht: Crêpes Suzette. En dat is toevallig mijn favoriete toetje.