Vakantie Augustus 2004 in Canada

Canada-reis dag 8, CN toren Toronto

Als je hieronder op een van de kleine foto's klikt, krijg je het grote exemplaar te zien.
(Met BACK/TERUG/VORIGE van je browser ga je vanaf die foto terug naar deze pagina)
Vandaag hebben we geheel voor ons zelf. Het blijkt dat iedereen binnen onze groep op verschillende tijden naar Calgary vliegt. Wij hoeven pas om 15:00 met de taxi naar het vliegveld, dus we hebben bijna de hele dag om de CN toren te bekijken.
Naast de CN toren is de Sky Dome, een gigantisch stadion. Deze supportes zijn bij elke wedstrijd aanwezig.
Het is vandaag nogal bewolkt, dus we kunnen de top niet eens zien.
Even later is er een gat in de wolken, en kunnen we de top toch zien. Je ziet de wolken gewoon om de toren heen waaien.
Vanwege de bewolking is het ook erg rustig. Bij de kassa worden we gewaarschuwd dat er niet zo goed zicht is boven door de bewolking. Wij hebben echter alleen vandaag de tijd om dit te doen, dus gaan we toch naar boven. Wij zijn de enige die met de lift naar boven gaan.
De CN toren is met zijn 553 m de hoogste vrijstaande toren ter wereld. Wij willen helemaal naar boven, naar de skypod. Normaal zijn er lange wachtrijen bij de liften, maar nu natuurlijk niet. We kunnen gewoon doorlopen.
Halverwege moeten we in een andere lift overstappen. In de wachtruimte is dit ronde raampje.

Ik zal ook wat over de geschiedenis van Toronto vertellen.
Toronto is ontstaan aan het begin van een kano-draag-pad van de mond van de Humber rivier. Via dit draagpad ging men van Georgian Bay naar Lake Ontario. De oorspronkelijke bewoners: Huron, Senecas, Iroquois en Mississaugas.
Ze houden hier hun statistieken goed bij, want ze willen graag de hoogste, grootste, langste, etc. zijn, en ja, ook met de skypod is dat gelukt.
Dit zijn met recht wolkenkrabbers.

Van 1750 - 1759 is hier een Frans fort, Fort Rouille geweest dat weer werd verlaten. In 1793 werd Fort York gebouwd, dat in 1793 gekozen werd als nieuwe hoofdstad voor de provincie Upper-Canada. De stad York werd gebouwd op een reeks eilanden die de moerassen in leidden, met het fort als beveiliging aan de waterkant. In 1834 kreeg de stad de nieuwe naam Toronto.
Dankzij de bewolking zijn we alleen in de skypod. Je kan helemaal rondom lopen en kijken.

De naam Toronto zou afstammen van een Huron woord toran-ten voor ontmoetingsplaats, of van het Mohawk woord tkaronto dat "waar de bomen in het water staan" betekent.
De Sky Dome, het dak kan worden open geschoven.
We zitten net boven de bewolking, wat het uitzicht wel zo interessant maakt.

Vanaf 1800 groeide de stad langzaam. Het kreeg een buslijn, trein en tram. Een van de tramlijnen liep 80 km langs Yonge Street naar Lake Simcoe zodat men daar een dagje naar het strand kon. (De stranden van Toronto zelf waren te vervuild, omdat het water als riool werd gebruikt.)
We nemen alle tijd om foto's te maken.

De stad werd begrensd door Lake Ontario in het zuiden, Humber River in het westen, en Don River in het oosten. De Don heeft een diep ravijn, dat in 1919 overwonnen werd met de bouw van het Prince Edward Viaduct. In 1966 is het 2e niveau van het viaduct in gebruik genomen door de metro. Door dit viaduct werden verschillende aparte steden gelinkt. In 1954 werden 13 losse dorpen en steden samengevoegd tot Toronto, en kon Toronto uitgroeien tot de metropool van vandaag.
Een uniek uitzicht.

In 1904 werd de binnenstad van Toronto in een grote brand verwoest. Het duurde niet lang om die ramp te overwinnen.
De bewolking trekt voldoende op, zodat we ook een vrij uitzicht over Lake Ontario hebben.
Het is het kleinste meer van de "great lakes". In deze 5 grote meren zit de grootste vrije zoetwatervoorraad van de wereld. Alleen de poolkappen bevatten meer.
Oscar belt met onze dochter die hoogtevrees heeft om te vertellen hoe hoog we nu staan.
We gaan met de lift een niveau naar beneden, naar de lookout-area met de glazen vloer.
Het is eerst even eng om daar op te staan, maar dan vertrouw je er toch op dat het stevig genoeg is.
Door de bewolking is de grond nu niet te zien.
Oscar heeft helemaal geen moeite met dat glas.
Op dit niveau kun je ook naar buiten. Het blijkt wel erg winderig te zijn.
Omdat we hier IN de bewolking zitten valt ook hier niet echt iets te zien.
Dit geeft een sensatie van blind zijn, die ook apart is.
We besluiten om in de toren, in Horizons Cafe, te gaan lunchen.
Na de lunch blijkt de bewolking opgetrokken, en kunnen we nog andere mooie foto's maken.
We hebben ook nu dus weer erg veel mazzel: eerst uitzicht boven de wolken, wat vrijwel nooit voorkomt, dan zitten we er middenin, gevolgd door een lekker zonnetje. Alles wat je maar kan verzinnen.
En dan zien we ook weer een stel Mounties.
Doordat de zon is doorgebroken is het gelijk een stuk drukker geworden.
Uitzicht op de stad, met de zo belangrijke spoorlijn.
Je kunt nu echt de voet van de toren zien.
Ik lig even van het uitzicht te genieten.
Highway en spoorweg netjes naast elkaar, met daar tussenin een golfterrein en het originele fort.
Vroeger lag het fort veel dichter bij de waterkant, maar door het volstorten van een deel van de baai ligt hij nu meer landinwaarts.
Close-up van het oude fort York. Zo is het in 1720 allemaal begonnen. Echt groot was het niet.
Fort York is gebouwd voor de bonthandel met de natives.
Nogmaals het centrum, maar nu zonder wolken.
Hier zie je de dakkonstruktie van de Sky Dome beter. De 4 onderdelen schuiven allemaal over elkaar heen.
We gaan naar beneden, en komen in de souvenirwinkel uit. Hier staat een ander soort Mountie.
Je kunt nu ook vanaf de grond de hele toren goed zien.
Nog een close-up, en dan gaan we.
Naar het hotel om de koffers op te halen uit de bagagekamer, en dan wachten op de taxi.
Vanuit de taxi maak ik nog een mooie overzichtsfoto.
Op het vliegveld wordt ons de weg gewezen door een Inukshuk.
Dit is een gewoonte van de Inuit (=Eskimo's). In "hun" landschap zijn weinig merktekens, dus maakten ze die zelf door stenen op elkaar te stapelen en zo de vorm van een mens na te bootsen. Deze "grote mannen" funtioneerden als wegwijzers. Tevens werd er vaak een kleine voedselvoorraad onder verstopt voor de reiziger.
In de rij voor de incheckbalie.
In de vertrekhal werk ik ons reisverslag bij.
We vliegen uiteraard met Air Canada.
Tijdens de vlucht is het helaas grotendeels bewolkt. Hier toch nog een blik op de grote, vlakke prairie.
Let wel, we zitten hier nog heel hoog, de rechthoeken zijn vele malen groter dan we in Europa gewend zijn.
De skyline van Calgary.
Er is 4 uur tijdsverschil tussen Toronto en Calgary: weer een jetlag dus.
Als we uit het vliegtuig stappen, worden we verwelkomd door indianen en cowboys. Een verwijzing naar de "Stampede" die hier jaarlijks gehouden wordt.
De originele bewoners zijn de Blackfoot, wiens aanwezigheid is getraceerd tot 11.000 jaar geleden.
Ook Calgary is ooit begonnen als een fort, waar men bonthuiden van de indianen kocht om naar Europa te sturen.
In 1787 was de carthograaf David Thompson de eerste Europeaan in het gebied. Hij verbleef een winter bij een Peigan stam in een kamp langs de Bow river.
Vanaf 1870 arriveerden de eerste pioniers om op buffels te jagen en illegaal whisky te verkopen. In 1875 werd hier een post van de Mounted Police gevestigd om wat orde in de chaos te brengen.
Oscar staat te kijken hoe de dino's de bagage onderzoeken.
Elke bagageband is rondom zo'n kunstwerk gemaakt, ik vindt het wel wat hebben. Heb je iets te bekijken tijdens het wachten.
Een foto van de skyline en de toren van Calgary vanuit de taxi naar het hotel. Die toren is een stuk kleiner dan de CN toren.
Calgary ligt in de provincie Alberta. De stad ligt in het zuiden van de provincie in een regio met heuvels en vlakten, ten oosten van de Rocky Mountains op ongeveer 1000 m boven zeeniveau. De bevolking bedraagt ongeveer 997.150 personen (2003). De stad is het snelst groeiend in inwoners van Canada.
Vanuit onze hotelkamer kijk je deze straat in. De verhoogde, overdekte wandelpromenades boven de straat worden in de winter gebruikt om overdekt door de stad te kunnen lopen. Ze worden ook plus-15's genoemd, omdat ze 15 voet (5 m) boven straatniveau zijn. Het is 's winters heel erg koud, en de sneeuw ligt meters hoog.

Terug naar de overzicht-tabel
terug naar dag 7, 1000 eilanden route verder naar dag 9, Calgary en Banff

Als je hieronder op een van de kleine foto's klikt, krijg je het grote exemplaar te zien. (Met BACK/TERUG/VORIGE van je browser ga je vanaf die foto terug naar deze pagina)
Vandaag hebben we geheel voor ons zelf. Het blijkt dat iedereen binnen onze groep op verschillende tijden naar Calgary vliegt. Wij hoeven pas om 15:00 met de taxi naar het vliegveld, dus we hebben bijna de hele dag om de CN toren te bekijken. Naast de CN toren is de Sky Dome, een gigantisch stadion. Deze supportes zijn bij elke wedstrijd aanwezig.
Het is vandaag nogal bewolkt, dus we kunnen de top niet eens zien.
Even later is er een gat in de wolken, en kunnen we de top toch zien. Je ziet de wolken gewoon om de toren heen waaien.
Vanwege de bewolking is het ook erg rustig. Bij de kassa worden we gewaarschuwd dat er niet zo goed zicht is boven door de bewolking. Wij hebben echter alleen vandaag de tijd om dit te doen, dus gaan we toch naar boven. Wij zijn de enige die met de lift naar boven gaan.
De CN toren is met zijn 553 m de hoogste vrijstaande toren ter wereld. Wij willen helemaal naar boven, naar de skypod. Normaal zijn er lange wachtrijen bij de liften, maar nu natuurlijk niet. We kunnen gewoon doorlopen.
Halverwege moeten we in een andere lift overstappen. In de wachtruimte is dit ronde raampje. Ik zal ook wat over de geschiedenis van Toronto vertellen. Toronto is ontstaan aan het begin van een kano-draag-pad van de mond van de Humber rivier. Via dit draagpad ging men van Georgian Bay naar Lake Ontario. De oorspronkelijke bewoners: Huron, Senecas, Iroquois en Mississaugas.
Ze houden hier hun statistieken goed bij, want ze willen graag de hoogste, grootste, langste, etc. zijn, en ja, ook met de skypod is dat gelukt.
Dit zijn met recht wolkenkrabbers. Van 1750 - 1759 is hier een Frans fort, Fort Rouille geweest dat weer werd verlaten. In 1793 werd Fort York gebouwd, dat in 1793 gekozen werd als nieuwe hoofdstad voor de provincie Upper-Canada. De stad York werd gebouwd op een reeks eilanden die de moerassen in leidden, met het fort als beveiliging aan de waterkant. In 1834 kreeg de stad de nieuwe naam Toronto.
Dankzij de bewolking zijn we alleen in de skypod. Je kan helemaal rondom lopen en kijken. De naam Toronto zou afstammen van een Huron woord toran-ten voor ontmoetingsplaats, of van het Mohawk woord tkaronto dat "waar de bomen in het water staan" betekent.
De Sky Dome, het dak kan worden open geschoven.
We zitten net boven de bewolking, wat het uitzicht wel zo interessant maakt. Vanaf 1800 groeide de stad langzaam. Het kreeg een buslijn, trein en tram. Een van de tramlijnen liep 80 km langs Yonge Street naar Lake Simcoe zodat men daar een dagje naar het strand kon. (De stranden van Toronto zelf waren te vervuild, omdat het water als riool werd gebruikt.)
We nemen alle tijd om foto's te maken. De stad werd begrensd door Lake Ontario in het zuiden, Humber River in het westen, en Don River in het oosten. De Don heeft een diep ravijn, dat in 1919 overwonnen werd met de bouw van het Prince Edward Viaduct. In 1966 is het 2e niveau van het viaduct in gebruik genomen door de metro. Door dit viaduct werden verschillende aparte steden gelinkt. In 1954 werden 13 losse dorpen en steden samengevoegd tot Toronto, en kon Toronto uitgroeien tot de metropool van vandaag.
Een uniek uitzicht. In 1904 werd de binnenstad van Toronto in een grote brand verwoest. Het duurde niet lang om die ramp te overwinnen.
De bewolking trekt voldoende op, zodat we ook een vrij uitzicht over Lake Ontario hebben. Het is het kleinste meer van de "great lakes". In deze 5 grote meren zit de grootste vrije zoetwatervoorraad van de wereld. Alleen de poolkappen bevatten meer.
Oscar belt met onze dochter die hoogtevrees heeft om te vertellen hoe hoog we nu staan.
We gaan met de lift een niveau naar beneden, naar de lookout-area met de glazen vloer. Het is eerst even eng om daar op te staan, maar dan vertrouw je er toch op dat het stevig genoeg is. Door de bewolking is de grond nu niet te zien.
Oscar heeft helemaal geen moeite met dat glas.
Op dit niveau kun je ook naar buiten. Het blijkt wel erg winderig te zijn.
Omdat we hier IN de bewolking zitten valt ook hier niet echt iets te zien. Dit geeft een sensatie van blind zijn, die ook apart is.
We besluiten om in de toren, in Horizons Cafe, te gaan lunchen.
Na de lunch blijkt de bewolking opgetrokken, en kunnen we nog andere mooie foto's maken. We hebben ook nu dus weer erg veel mazzel: eerst uitzicht boven de wolken, wat vrijwel nooit voorkomt, dan zitten we er middenin, gevolgd door een lekker zonnetje. Alles wat je maar kan verzinnen.
En dan zien we ook weer een stel Mounties. Doordat de zon is doorgebroken is het gelijk een stuk drukker geworden.
Uitzicht op de stad, met de zo belangrijke spoorlijn.
Je kunt nu echt de voet van de toren zien.
Ik lig even van het uitzicht te genieten.
Highway en spoorweg netjes naast elkaar, met daar tussenin een golfterrein en het originele fort. Vroeger lag het fort veel dichter bij de waterkant, maar door het volstorten van een deel van de baai ligt hij nu meer landinwaarts.
Close-up van het oude fort York. Zo is het in 1720 allemaal begonnen. Echt groot was het niet. Fort York is gebouwd voor de bonthandel met de natives.
Nogmaals het centrum, maar nu zonder wolken.
Hier zie je de dakkonstruktie van de Sky Dome beter. De 4 onderdelen schuiven allemaal over elkaar heen.
We gaan naar beneden, en komen in de souvenirwinkel uit. Hier staat een ander soort Mountie.
Je kunt nu ook vanaf de grond de hele toren goed zien.
Nog een close-up, en dan gaan we.
Naar het hotel om de koffers op te halen uit de bagagekamer, en dan wachten op de taxi.
Vanuit de taxi maak ik nog een mooie overzichtsfoto.
Op het vliegveld wordt ons de weg gewezen door een Inukshuk. Dit is een gewoonte van de Inuit (=Eskimo's). In "hun" landschap zijn weinig merktekens, dus maakten ze die zelf door stenen op elkaar te stapelen en zo de vorm van een mens na te bootsen. Deze "grote mannen" funtioneerden als wegwijzers. Tevens werd er vaak een kleine voedselvoorraad onder verstopt voor de reiziger.
In de rij voor de incheckbalie.
In de vertrekhal werk ik ons reisverslag bij.
We vliegen uiteraard met Air Canada.
Tijdens de vlucht is het helaas grotendeels bewolkt. Hier toch nog een blik op de grote, vlakke prairie. Let wel, we zitten hier nog heel hoog, de rechthoeken zijn vele malen groter dan we in Europa gewend zijn.
De skyline van Calgary. Er is 4 uur tijdsverschil tussen Toronto en Calgary: weer een jetlag dus.
Als we uit het vliegtuig stappen, worden we verwelkomd door indianen en cowboys. Een verwijzing naar de "Stampede" die hier jaarlijks gehouden wordt. De originele bewoners zijn de Blackfoot, wiens aanwezigheid is getraceerd tot 11.000 jaar geleden.
Ook Calgary is ooit begonnen als een fort, waar men bonthuiden van de indianen kocht om naar Europa te sturen. In 1787 was de carthograaf David Thompson de eerste Europeaan in het gebied. Hij verbleef een winter bij een Peigan stam in een kamp langs de Bow river. Vanaf 1870 arriveerden de eerste pioniers om op buffels te jagen en illegaal whisky te verkopen. In 1875 werd hier een post van de Mounted Police gevestigd om wat orde in de chaos te brengen.
Oscar staat te kijken hoe de dino's de bagage onderzoeken. Elke bagageband is rondom zo'n kunstwerk gemaakt, ik vindt het wel wat hebben. Heb je iets te bekijken tijdens het wachten.
Een foto van de skyline en de toren van Calgary vanuit de taxi naar het hotel. Die toren is een stuk kleiner dan de CN toren. Calgary ligt in de provincie Alberta. De stad ligt in het zuiden van de provincie in een regio met heuvels en vlakten, ten oosten van de Rocky Mountains op ongeveer 1000 m boven zeeniveau. De bevolking bedraagt ongeveer 997.150 personen (2003). De stad is het snelst groeiend in inwoners van Canada.
Vanuit onze hotelkamer kijk je deze straat in. De verhoogde, overdekte wandelpromenades boven de straat worden in de winter gebruikt om overdekt door de stad te kunnen lopen. Ze worden ook plus-15's genoemd, omdat ze 15 voet (5 m) boven straatniveau zijn. Het is 's winters heel erg koud, en de sneeuw ligt meters hoog.