17-9-2018: reizen naar Rio Sao Laurenco en de eerste jaguar safari (240 foto's) Vandaag staan we extra vroeg op want de koffers moeten weer worden ingepakt en Jolanda wil nog even het veld in om met de fisheye een foto te maken.
Daarvoor lopen we naar het veld waar we gisteren geweest zijn voor de spechten. Daar staan ook een paar grote termietenheuvels die nog even op de foto mogen.
Als we teruglopen zien we 2 caracara's die een limpkin aanvallen. De limpkin zit midden in een slootje, en elke keer als hij probeert weg te vliegen wordt hij aangevallen.
Na een paar minuten lopen we door omdat we wel op tijd bij het ontbijt moeten zijn.
Na het ontbijt gaan we met de bus oop weg naar de volgende bestemming. Dat is een woonboot op de rivier. Die boot ligt midden in het gebied waar dagelijks jaguars worden waargenomen.
Daarvoor moeten we naar Porto Jofre, de zuidpunt van de transpanteneira. Onderweg maken we natuurlijk enkele tussenstops als er leuke vogels worden gezien.
We stoppen onder andere bij een klein bosje waar een imker een aantal bijenkasten heeft opgehangen. Die zijn erg in trek bij de bijen, maar helaas ook bij killerbees. Op het terrein liggen 2 killerbee nesten op de grond, die door de imker uit de bomen zijn gehaald.
Ze worden daardoor leeggeroofd: de honing wordt door bijen meegenomen, en het gebroed door wespen.
Bijen in Zuid Amerika hebben geen angels, en ze verzamelen relatief weinig honing.
Imkers wilden graag een bij zonder angel, die wel veel honing produceert. In de jaren 70 is er een experiment geweest om Afrikaanse bijen met angel, te kruisen met de Zuid Amerikaanse bijen.
Door een foutje zijn die kruisingen ontsnapt. Dat is de killerbee: een zeer agressieve bij met angel die veel honing produceert. De killerbee heeft zich sinds zijn ontsnapping over bijna heel Amerika verspreid.
Omdat de killerbee de inheemse bijen verdringt is het vernietigen van killerbee nesten dus een goede praktijk.
Er moet ook een oehoe in dit bosje zitten, maar hij zit heel hoog en heel goed verstopt en daarom vinden we hem niet. Aangezien we hier over een paar dagen weer langskomen proberen we het dan weer.
Langs de weg is een slootje, en Alison roept ons daar naar toe voor een pygmy kingfisher. Er hangt ook een tody-flycatcher nest in een boom. Dat is een schattige mini-vliegenvanger en dat formaat maakt het lastig om hem op de foto te krijgen.
Dan hebben we ineens haast. We rijden nu zo snel mogelijk door naar Porto Jofre, naar de landingsplaats van kleine bootjes. De oever is hier versterkt met oude autobanden. Tegelijkertijd vormen deze autobanden een trap naar de bootjes.
De koffers worden overgeladen. We nemen weer afscheid van de bus, en stappen in het bootje. Het is al 12 uur, dus met grote vaart varen we de rivier af naar onze woonboot. Het is nog een half uur varen voor we er zijn.
Dan moet er gekozen worden wie welke kamer krijgt. Uiteindelijk hebben wij een kleine kamer aan de walkant. We zetten onze koffers in de kamer, en dan is hij vol. Tsja, dat is wel een beetje lastig. Na de lunch moeten we daar nog even mee bezig.
Er zijn 2 dames die in de kombuis voor ons aan het koken zijn. Het eten is goed, en het toetje is lekker. Na de lunch hebben we een uur om de kamer verder in te richten. We halen alles uit onze koffers wat we nodig hebben, en daarna stapelen we ze boven op elkaar op een kastje. Zo kunnen we tenminste nog bij ons bed komen.
De badkamer is ook piepklein en omdat er iets lekt in het kastje onder de wastafel kunnen we daar geen spulletjes in kwijt. Nou ja, het is maar voor 2 nachten, dus het moet maar.
Om 14:30 uur gaan we met het bootje de rivier op en op zoek naar jaguars, maar uiteraard vergeten we de vogels niet. Op strandjes zien we sterns en capybara's. In de bomen zitten anhinga's en kingfishers.
We zien zwarte gieren boven de rivier cirkelen, en als we de bocht om zijn weten we waarom. Er drijft een dode kaaiman in het water met een paar gieren er bovenop. Hij is nog maar net boven komen drijven, en de gieren zoeken een ingang om bij het vlees te komen.
Als we er voorbij varen ruiken we ineens de stank die van het kadaver af komt. Snel doorvaren dus.
Onderweg komen we ook een filmploeg van de BBC tegen. Ze zijn hier al een paar weken voor filmopnames van de jaguars.
Alison verteld dat er regels zijn voor als er een jaquar gespot wordt, want er kunnen dan wel 30 bootjes zijn die allemaal iets willen zien.
De boot die de jaguar gespot heeft, mag altijd vooraan liggen. De bootjes die daarna aankomen gaan in volgorde achter de eerste boot liggen. Als er een boot achter onze boot komt te liggen mogen we niet meer gaan staan.
Omdat de BBC ongestoord wil kunnen filmen worden jaguars die zij vinden niet meteen doorgegeven.
Dan komt er via de walkie-talkie het bericht binnen dat er een jaguar gespot is. De boot keert, en we gaan full-speed (zo'n 60 km/h) de andere kant op.
Als we op de locatie aankomen liggen er al ruim 10 bootjes. Voorzichtig schuiven we er tussen. Alison legt uit waar de jaguar in de struiken ligt.
Het duurt vrij lang voordat wij hem tussen de takken door ook kunnen zien. Heel vaag zie je de vlekjes achter de takken. Jammer dat we niet meer zien.
Na 10 minuten besluit de jaguar gelukkig om in beweging te komen en kunnen we haar mooi zien. En dan komt er ook nog een kleintje te voorschijn. De 2 katten lopen langs de oever, en alle bootjes volgen.
Ze stappen het water in en gaan een beetje spelen.
Alison denkt dat ze de rivier zullen oversteken en hij laat de boot op een strategische plek langs de oever gaan liggen. Als hij de andere gidsen verteld wat hij denkt gaan alle boten in een rij, van oever tot oever, liggen. Daardoor hebben de katten vrije baan om over te kunnen steken.
En ja hoor, na een valse start, zwemmen beide dieren de rivier over. De ondergaande zon schijnt precies op het stukje oever waar ze weer aan land gaan en in het gouden licht gaan ze nog even met elkaar spelen voordat ze het bos in verdwijnen.
We hebben ruim een uur van ze kunnen genieten. Gaaf hoor. Inmiddels is het ook tijd om terug te gaan naar de woonboot.
Daar krijgen we drie kwartier eigen tijd, en kan Oscar de foto's van de kaartjes halen. Daarna gaan we in de eetzaal lijsten. Alison verteld dan dat de vrouwtjesjaguar, die we vanmiddag gezien hebben, Hunter heet. Zij is de dochter van Patricia.
Daarna wordt het eten neergezet en na het eten blijven we nog even hangen voor een kopje thee, en kan ik nog wat schrijven voor we gaan slapen.
Vandaag zijn er door de groep 122 vogelsoorten gezien waarvan wij er 72 op de foto hebben gezet. Hiervan zijn er 8 nieuw voor onze levenslijst.
Klik op een foto voor een groter beeld.
(Google Map van deze dag)
