15-9-2018: Van de eco lodge naar de luxe lodge (341 foto's)

's Morgens beginnen we met het inpakken van de koffers. Vandaag is weer een reisdag naar de volgende lodge.
Voor het ontbijt gaan we om 6:00 uur weer naar de voerplaats voor nog meer mooie foto's van de vogels. Dit keer blijven we niet zo lang, en gaan we achter de lodge kijken of daar nog saffraan vinken bij de paarden zitten.
Ze zijn er nog niet dus wandelen we wat rond. En dan zien we een goudhaas. Het is een soort mini-capybara die zich gedraagt als een haas.
Jolanda ziet een campo flicker en gaat proberen dichterbij te komen. Dat lukt heel goed. En als zij denkt dat het dichtbij genoeg is, loopt de vogel ook nog eens naar haar toe.
Als we terug zijn bij de paarden zitten er wel saffraan vinken. Leuk. Het is inmiddels tijd voor het ontbijt, dus gaan we naar de eetzaal.

Na het ontbijt worden de grote koffers alvast in de safari-jeep gezet en gaan wij eerst een stuk de weg af lopen. Alison weet de slaapplek van een potoo.
Onderweg zien we natuurlijk nog van alles. Er komt ook een krab-etende vos langs, met iets in zijn bek. Dat heeft hij vast van de keuken gekregen, en brengt hij nu naar zijn pups.
Voorbij een hek gaan we rechtsaf de weg af en het gebied in. Even verder staat de boom waarin de potoo zijn slaapplek heeft. Helaas zien we geen potoo.
Dat komt door de regenbui van een paar dagen geleden zegt Alison. We zoeken verder, en dan ziet Alison hem toch 2 bomen verder zitten.
Gelukkig. De potoo ziet er uit als een afgebroken tak, en om die illusie te versterken blijft hij doodstil zitten. Bizar beest.

Om 9:00 uur zijn we terug bij de lodge. We halen de fototassen uit onze kamer, en gaan met de open safariauto onderweg naar de volgende lodge.
Het is niet ver, maar door de vele vogelstops, en het feit dat de auto niet harder kan dan 25 km/h, doen we er 3 uur over.
Op een gegeven moment staat er een sunbittern op de weg. Hij blijft voor de auto uit lopen. Wij willen hem graag zien vliegen, want dan zie je 2 grote rood-oranje ogen op zijn vleugels, dus er wordt iets meer gas gegeven.
En hij gaat inderdaad voor de auto uitvliegen zodat we daar foto's van kunnen maken.

Om 10:00 uur rijden we het terrein van de lodge af en draaien we de MT-060 (transpantaneira) op.
De transpanteneira is een weg door de Pantanal die door Unesco is aangelegd. Het is een dirt-road van 147 km lang, die loopt vanaf Pocone naar Porto Jofre. Er zitten maar liefst 122 houten bruggen in de weg.
We zien bijna direct een witte specht op een paaltje zitten. Uiteraard wordt er gestopt, en kan iedereen foto's maken.

Een half uur later roept Jos: stop, een helmeted manakin! Er wordt geremd, en we rijden terug. En ja hoor, we zien een heel mooi helmeted manakin. Goed gezien.
Omdat we vandaag weer langs de plassen vol reigers komen, heeft Jolanda de fish-eye lens binnen handbereik. Als we bij de plassen aankomen, is er helaas bijna geen reiger meer te zien. Ze hebben zich na de regenbui allemaal verspreid .
Daarom maakt ze de 180-graden foto's van de altijd aanwezige kaaimannen.

Om 12:30 zijn we bij onze volgende lodge. Het is een grote, ruim opgezette, luxe lodge. In het natte seizoen is het terrein een eiland in het moeras.
We gaan gauw inchecken en dan lunchen. Na de lunch gaan we met onze koffers naar de kamer. In onze kamer is er geen stroom. Nadat we dat gemeld hebben bij de receptie komt er 2 keer achter elkaar een man kijken.
Ze doen alle twee het electra-kastje van onze kamer open, kijken er in, gaan telefoneren en lopen zonder iets te zeggen weg.
Omdat het wel heel lang duurt, en we toch op tijd klaar willen zijn voor de middagexcursie, gaat Jolanda naar de receptie. Daar wordt verteld dat er een specialist uit een ander dorp moet komen, en dat het nog even kan duren.
Jolanda stelt voor dat wij een andere kamer krijgen, en na enig aandringen krijgt ze de sleutel mee van de naastliggende kamer.
Eerst checken we of er daar stroom is. Alles werkt, dus gaan we verhuizen. Oscar leest de kaartjes leeg, en dan is de siesta al weer voorbij. We hebben dus niet kunnen rusten of rond de lodge kunnen kijken.

Om 15:30 wandelen we over de vlakte naar de plassen vol watervogels. De belangrijkste is de amerikaanse goudplevier. Die hebben we in Nederland al eens gezien, maar hier is er een heel groepje.
Daarna gaan we met de open safariauto op pad. We rijden een bosgebied in op zoek naar bosvogels. Daarna gaan we naar een meer, onderdeel van de Rio Bente Gomez. Daar zien we een purple gallinule, een prachtige meerkoet.
Als het donker wordt gaan we een poging wagen om uilen te zien. Alison speelt het geluid af van een uil, en waarschuwt dat er ook andere uilensoorten op af kunnen komen.
Vlak boven ons hoofd land dan een black-banded owl. Alison zet zijn lamp er op, zodat we hem kunnen zien. Dat lukt zeker, maar we kunnen nog geen foto maken.
Als Jos zijn lamp ook op de vogel laat schijnen, lijkt het te gaan lukken. Jolanda krijgt hem in beeld, maar het toestel vind dat er geen focus is en drukt niet af.
Voordat ze een nieuwe poging kan doen vliegt de uil weg. Dat is wel even een slikmoment. Gelukkig mogen we de foto van Jos gebruiken voor ons verslag. Omdat Jolanda hem in haar toestel in beeld heeft gehad vinden we dat wel fijn.
Hierna gaan we terug naar huis en voeren we ons avondritueel uit. (douchen, eten, lijsten, fotokaartjes leeglezen en slapen).

Vandaag zijn er door de groep 138 vogelsoorten gezien waarvan wij er 102 op de foto hebben gezet. Hiervan zijn er 18 nieuw voor onze levenslijst.

Klik op een foto voor een groter beeld.    (Google Map van deze dag)